Tavşan sevimli bir hayvan olmakla beraber fizyolojik ve biyolojik yapısıyla da garip bir canlıdır. Tavşanın kafası kedi kafasına, kulakları eşek kulağına, burnu fareye, bıyıkları kediye, arka ayakları köpek ayaklarına, ön ayakları kedi ayaklarına ve kuyruğu da domuz kuyruğuna benzemektedir.
Yani dinimizde yenmesi haram olan nerede ise tüm hayvanların izleri (alametleri) bu hayvanda vardır. Zira tavşan etine mekruh diyenler bu detayları de dikkate alarak yola çıkmaktadır. Şiiler ve Aleviler de tavşan etini yemezler. Bunun sebebi ise tavşanın tıpkım insanoğlu şeklinde hayız (tane) görmesi ve Resulullah (sav) Efendimizin tavşan etini yememiş olmasıdır. Öncelikle Resulullah Efendimizin tavşan etini yememesi onu haram kılmaz. Zira o, soğan ve sarımsak da yemezdi. Bunları mescide gideceği vakit fena kokup insanları rahatsız etmemek için yememiş ve ümmetini de bu hususta uyarmıştır.
Yani toplum içerisine girmemek kaydıyla yenmesi için izin vermiştir. Ayrıca Tavşan yırtıcı bir hayvan değildir ve l-eş yemez, geyik gibidir, ot yiyerek beslenir. Hülâsa, tavşan etinin mekruh olduğunu söyleyenlerin dayandığı bazı rivâyetler varsa de, âlimler bunlardan mekruh hükmünün çıkmayacağında ittifak etmişler ve tavşan etinin haram olduğuna dair herhangi bir kanıt olmadığından dolayı da helal bulunduğunu açıkça yazmışlardır.
